خداوندا مرغ ناچيز و محبوس در قفس ، چشم به تو دوخته و با

 لرزاندن بال ھای ظریفش آماده ی حرکت به سوی توست .

 اما نه برای اینکه از قفس تن پرواز کند و در جھان پھناور

 ھستی بال و پر گشاید ،

 نه !

زیرا زمين و آسمان با این ھمه پھناوری جز قفس بزرگ تری

 برای این پرنده ی شيدا نيست ؛

 او ميخواھد

آغوش بارگاه بی نھایتت را باز کنی و

              او را به سوی خود بخوانی .