خداى تعالى مى فرمايد :


برخى از بندگان مؤ منم كسانى باشند كه امر دينشان جز با

ثروتمندى و وسعت و تندرستى اصلاح نشود ، آنها را با ثروت و

 وسعت و تندرستى مى آزمايم تا امر دينشان اصلاح شود .


و برخى از بندگان مؤ منم كسانى باشند كه امر دينشان جز با

 فقر و تهيدستى و نا تندرستى اصلاح نشود ، آنها را با فقر و

تهيدستى و ناتندرستى مى آزمايم تا امر دينشان اصلاح شود .


من به آنچه امر دين بندگان مؤ منم را اصلاح كند داناترم .


و برخى از بندگان مؤ منم كسى است كه در عبادتم كوشش كند

 و از خواب و بستر با لذّت خود برخيزد ، و شبها براى خاطر من

نماز شب بخواند و خود را در راه عبادتم به زحمت اندازد من يك

شب و دو شب او را به چرت اندازم براى لطفى كه نسبت به

 او دارم و مى خواهم باقِيَش دارم ، پس او تا صبح مى خوابد .

 سپس بر مى خيزد و خود را مبغوض مى دارد و

سرزنش مى كند ( كه چرا امشب از عبادت محروم شدم )

در صورتى كه اگر او را واگذارم تا هر چه خواهد عبادتم كند ،

 از آن راه او را خودبينى فرا گيرد ،

و همان خودبينى او را نسبت به اعمالش فريفته سازد و حالتى

 به او دست دهد كه هلاك دينش در آن باشد به جهت عجب

 به اعمال و از خود راضى بودنش ، تا آنجا كه گمان كند بر همه

 عابدان برترى گرفته و در عبادت از حد تقصير درگذشته

(در صورتى كه پيامبران هم اعتراف به تقصير در عبادت مى كنند)

آن هنگام از من دور شود و خودش گمان كند كه به من نزديك

 است ...

                                            کافی ، جلد ۲ ، ص ۸