شلمچه ...
شلمچه !
از پگاه باران گذشتي ...
از خاكريزي شعله ور ، با نگاهي خيس !
به جست وجوي آسمان .
بر دامان شلمچه ،
آسمان دو تكه شد ... نيـمي ستاره ، نيـمي آينه ...
و غرور دشت با نقب هاي روشن شكسته شد .
رديفي سپيده ، رديفي شكوفه !
+ نوشته شده در چهارشنبه ۱۶ مرداد ۱۳۹۲ ساعت 15:35 توسط بیقرار شهادت
|