على عليه السلام فرمود :

 اصحاب محمد صلى الله عليه و آله و سلم را ديده ام و يكى از

شما را نبينم كه مانند ايشان باشد ؛

زيرا :

 

" آنان ژوليده مو و غبار آلود بودند و شب را بيدار به سجده و قيام

 مى گذراندند ، گاهى پيشانى و گاهى گونه هاى خود را به

خاك مى نهادند و از ياد بازگشت و مرگ و قيامت ،

 مانند اخگر و آتش پاره سوزان مى ايستادند و مضطرب و

نگران بودند ؛

 پيشانى هايشان بر اثر طول سجده مانند زانوهاى بز، پينه بسته

 بود .

هرگاه ذكر خداوند سبحان به ميان مى آمد ، از ترس عذاب و

 كيفر ، و اميد به ثواب و پاداش ، اشك از چشمانشان جارى

مى گشت ، به طورى كه گريبانشان تر مى شد و مى لرزيدند ؛

مانند درخت كه در روز وزيدن تندباد مى لرزد  . "

                                                          امامت ، ص 17