از آنجا که خداوند اولیای خود را دوست دارد ، لذا اگر خلافی کنند ،

فورا آنها را با قهر خود می گیرد تا متذکر شوند .

 

 خداوند در قرآن می فرماید :

اگر پیامبر سخنی را که ما نگفته ایم به ما نسبت دهد ؛ با قدرت ،

او را به قهر خود می گیریم .      ( سوره حاقه . آیات 44 و 45 )

 

و همچنین اگر مؤمنین خلافی کنند ، چند روزی نمی گذرد ،

مگر آنکه گوشمالی می شوند .

 

اما اگر نااهلان خلاف کنند ،

 

 خداوند به آنان مهلت می دهد و هرگاه مهلت سرآمد ، آنان را

هلاک می کند .                         ( سوره کهف . آیه 59 )

 

و اگر امیدی به اصلاحشان نباشد ؛

 

 خداوند حسابشان را تا روز قیامت به تاخیر می اندازد و به آن ها

 مهلت می دهد تا پیمانه شان پر شود .

                                              ( سوره آل عمران . آیه 178 )

 

به یک مثال توجه کنید :

اگر قطره ای چای روی شیشه عینک شما بریزد ، فورا آن را پاک

می کنید . اما اگر قطره ای چای روی لباس سفید شما بچکد ؛

 صبر می کنید تا به منزل بروید و لباس خود را عوض کنید .

 و اگر قطره ای روی قالی زیر پای شما بچکد ، آن را رها می کنید

تا مثلا شب عید به قالی شویی ببرید .

 

خداوند نیز با هرکس به گونه ای رفتار می کند و براساس شفافیت

 و تیرگی روحش ، کیفر او را به تاخیر می اندازد .            

 

                                      تمثیلات ( حجت الاسلام قرائتی )